Wynagrodzenie chorobowe – jak je wyliczyć?

termometr wynagrodzenie chorobowe

Za okres niezdolności do pracy osobie, która zatrudniona jest na podstawie umowy o pracę, przysługuje wynagrodzenie chorobowe albo zasiłek chorobowy. Wynagrodzenie chorobowe jest wyliczane na tych samych zasadach, co podstawa wymiaru zasiłku chorobowego.

Zasiłek chorobowy wypłaca pracodawca lub Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Z reguły wynosi on 80% podstawy wymiaru i można go otrzymywać maksymalnie przez 182 dni.

Prawo do zasiłku chorobowego nabywa się po upływie określonego czasu – tzw. okresu wyczekiwania:

  • pracownicy  – po upływie 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia (do okresu wyczekiwania wlicza się również poprzednie okresy ubezpieczenia chorobowego, jeżeli przerwa między nimi nie przekroczyła 30 dni)
  • osoby podlegające dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu – po upływie 90 dni

Okres wynagrodzenia chorobowego

Pracownik ma prawo do otrzymania 80% wynagrodzenia za okres niezdolności do pracy z powodu choroby, jeżeli ta niedyspozycja trwa w sumie do 33 dni w całym roku kalendarzowym. Pracownik, który ukończył pięćdziesiąty rok życia ma prawo do otrzymania 80% wynagrodzenia, gdy jego niezdolność do pracy trwa łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego. Wynagrodzenia te wypłaca pracodawca.

Istnieją trzy przypadki, gdy pracownikowi przysługuje wynagrodzenie chorobowe w wysokości 100% wynagrodzenia – gdy niezdolność do pracy spowodowana jest:

  • wypadkiem w drodze lub z pracy,
  • chorobą w trakcie ciąży,
  • poddaniem się niezbędnym badaniom lekarskim dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz poddaniem się zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów.

Kiedy minie okres wypłaty wynagrodzenia chorobowego ze środków pracodawcy, tj. od 34. lub 15. dnia niezdolności do pracy, pracownikowi przysługuje zasiłek chorobowy ze środków ZUS. Pracodawca ma wówczas obowiązek przekazania do ZUS oryginału zwolnienia lekarskiego wraz z wypełnionym zaświadczeniem Z-3.

Podstawa wymiaru wynagrodzenia chorobowego

Podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego (oraz zasiłku chorobowego) stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie, które pracownik otrzymywał w okresie 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym zachorował.

Do podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego zaliczają się te same elementy, które stanowią podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie chorobowe, tj. płaca zasadnicza, wynagrodzenie urlopowe, dodatki stażowe i funkcyjne, wynagrodzenie za godziny nocne i nadliczbowe, nagrody i premie wynikające z indywidualnych wyników.

Jeżeli w miesiącu, w którym powstała niezdolność do pracy, lub w okresie, z którego liczona jest podstawa, pracownikowi został zmieniony wymiar czasu pracy, wówczas podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego stanowi wynagrodzenie ustalone dla nowego wymiaru czasu pracy.

Jak wyliczyć wynagrodzenie chorobowe?

Od wynagrodzenia, które stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia chorobowe, trzeba odliczyć potrącone przez pracodawcę składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe oraz chorobowe. A zatem należy odjąć sumę procentu powyższych składek (13,71%) od kwoty wynagrodzenia brutto.

Wynagrodzenie za przepracowaną część miesiąca wylicza się następująco: płacę zasadniczą – a dokładnie wynagrodzenie po odjęciu wspomnianych wyżej 13,71% – dzieli się przez 30 (niezależnie od liczby dni kalendarzowych w danym miesiącu), po czym uzyskaną w ten sposób wartość mnoży się przez liczbę dni kalendarzowych zwolnienia lekarskiego, a następnie otrzymany wynik odejmuje się od płacy zasadniczej.

W sytuacji, gdy niezdolność do pracy nastąpi w pierwszym miesiącu zatrudnienia, i gdy pracownik ma prawo do wynagrodzenia chorobowego, wówczas podstawę wynagrodzenia chorobowego stanowić będzie wynagrodzenie, które pracownik otrzymałby po przepracowaniu całego miesiąca, pomniejszone o kwotę składek na ubezpieczenia społeczne.